دستگیر و بزاززاده (۱۳۸۲) در تحقیقی با عنوان تأثیر میزان افشا(اجباری) بر هزینه سهام عادی به بررسی تاثیر افزایش افشای اجباری بر هزینه سهام عادی پرداختند. نتایج تحقیق آن­ها نشان داد که افزایش میزان افشای اجباری موجب کاهش هزینه سهام عادی می­ شود. به عبارت دیگر سرمایه گذاران تمایل بیشتری برای سرمایه ­گذاری در شرکت­هایی که دارای میزان افشای بیشتری هستند، دارند.

سیدآبادی (۱۳۸۳) به مطالعه تأثیر اندازه ، نسبت بدهی به حقوق صاحبان سهام و نسبت سود قبل از مالیات به فروش خالص بر افشای کامل صورت­های مالی شرکت­های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران پرداخت. یافته ­های تحقیق نشان دهنده رابطه مثبت و معنادار میان متغیرهای مستقل و افشای کامل در صورت­های مالی است.

عرب مازار و ارزیتون (۱۳۸۳) در تحقیقی دیگر به بررسی رابطه ویژگی­های ساختار مالی و عملکرد شرکت­ها با سطح افشای اطلاعات در صورت­های مالی شرکت­های پذیرفته در بورس اوراق بهادار تهران پرداخت. در این تحقیق ویژگی­های ساختار مالی شامل اندازه شرکت (مجموع دارایی­ ها)، نسبت بدهی به حقوق صاحبان سهام و نسبت بدهی به جمع دارایی­هاست و ویژگی­های عملکردی شرکت­ها به نسبت سود قبل از مالیات به فروش خالص، نسبت سود قبل از مالیات به حقوق صاحبان سهام و مبلغ فروش تعریف شده است. در این تحقیق شاخص­ های افشا در برگیرنده ۲۴۸ مورد است که از میان ۲۱ استاندارد حسابداری ایران استخراج شده است. یافته ­های تحقیق حاکی بر تأیید فرضیه ­های تدوین شده است.

دستگیر و بزاززاده (۱۳۸۵) تأثیر میزان افشا اطلاعات را بر ریسک سیستماتیک مطالعه نمودند. نتایج نشان داد که میزان افشا اطلاعات در صورت­های مالی سالانه از سوی شرکت ها، تاثیری بر ریسک سیستماتیک آن­ها ندارد.

قربانی (۱۳۸۶) در مقاله­ای با عنوان افشا در گزارشگری مالی: نقش معیارهای عملکرد غیرمالی در شرکت­های موجود در بورس اوراق بهادار تهران به نتایجی حاکی از مربوط ­بودن و توانایی معیارهای عملکرد غیرمالی در پیش ­بینی متغیرهای مالی آتی دست یافت. همچنین اینکه معیارهای عملکرد غیرمالی می ­توانند ارزش معیارهای مالی را بواسطه اثرات متقابل این معیارها افزایش دهند و به دلیل افزودن بر مربوط ­بودن اطلاعات مالی، افشای بیشتر این معیارها توصیه می­ شود. و در نهایت اینکه معیارهای عملکرد غیرمالی از درجه قابلیت اتکا و قابلیت مقایسه پایینی برخوردارند و این امر بیشتر به دلیل ماهیت انحصاری و نیز افشای اختیاری این معیارها توسط مدیریت ‌می‌باشد.

سنجری(۱۳۸۷) رابطه بین ویژگی های حسابداری شرکت ها و میزان افشا اطلاعات مالی را در بورس اوراق بهادار تهران بررسی نمودند. نتایج نشان داد که بین اندازه شرکت ها و میزان افشا اختیاری اطلاعات مالی رابطه مثبت معنادار وجود دارد اما بین اهرم مالی، بازده حقوق صاحبان سهام و میزان نقدینگی با میزان افشا اختیاری اطلاعات، رابطه معنی دار مشاهده نگردید.

پژنگ (۱۳۸۸) رابطه بین ویژگی‌های شرکت و میزان افشای اطلاعات مالی و غیرمالی را در شرکت‌های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار در سال ۱۳۸۶ با بهره گرفتن از تجزیه و تحلیل رگرسیونی مورد بررسی و آزمون قرار داد. به منظور تعیین میزان افشا از شاخصی متشکل از ۴۶ مورد از اقلام افشا تعیین و مبنای محاسبه شاخص قرار گرفت. متغیرهای مستقل که مبنای نه فرضیه تحقیق هستند در قالب سه طبقه از ویژگی‌های شرکت یعنی ساختاری، عملکردی و بازار قرار می‌گیرند. ویژگی‌های ساختاری شامل اندازه شرکت، اهرم مالی، پراکندگی مالکیت و عمر شرکت می‌باشد. ویژگی‌های عملکردی نیز شامل نسبت حاشیه سود، بازده حقوق صاحبان سهام و نسبت جاری تعیین گردید. نوع صنعت و اندازه مؤسسه‌ حسابرسی نیز ویژگی‌های بازار تعریف گردیده‌اند. بررسی فرضیه‌های تحقیق نشان داد که بین اندازه شرکت، بازده حقوق صاحبان سهام و اندازه مؤسسه‌ حسابرسی با میزان افشای اطلاعات رابطه مستقیم و معنادار برقرار است. از طرف دیگر بین عمر شرکت و میزان افشای اطلاعات رابطه منفی و معنادار وجود دارد. سایر متغیرهای مستقل مورد بررسی در این تحقیق با میزان افشای اطلاعات رابطه معنادار نداشتند.

فخاری و فلاح محمدی (۱۳۸۸) به بررسی تأثیر افشای اطلاعات بر نقد شوندگی سهام شرکت­های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران پرداختند. یافته های تحقیق حاکی از آن است که ارتباط معکوس و معناداری بین افشای اطلاعات و شاخص نقدشوندگی سهام وجود دارد.

نوروش و حسینی (۱۳۸۸)، با بهره گرفتن از اطلاعات ۵۱ شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران، رابطه بین کیفیت افشا از لحاظ قابلیت اتکا و به موقع بودن و مدیریت سود را بررسی نمودند. نتایج تحقیق نشان داد که بین کیفیت افشای شرکت و مدیریت سود رابطه منفی معنادار وجود دارد.

کاشانی پور و همکاران (۱۳۸۸) رابطه بین افشای اختیاری( مکانیسم کنترل خارجی) و مدیران غیر موظف(مکانیسم کنترل داخلی) را در نمونه ای از ۲۲۳ شرکت مطالعه نمودند. نتایج تحقیق آن­ها نشان داد که هیچ گونه رابطه معناداری بین افشا اختیاری و مدیران غیر موظف وجود ندارد.

اسمعیل زاده مقری و احمد شعربافی (۱۳۸۹)، در مقاله­ای ارتباط سطح افشای اختیاری را با نرخ بازده سهام شرکت­های سرمایه ­گذاری مورد بررسی قرار دادند. بر اساس یافته ­های تحقیق، اگر چه در بیشتر سال­ها ارتباط بین این دو متغیر، مثبت بود ولی نتایج تحقیق نشان داد که به طور کلی رابطه معناداری بین سطح افشای به کار رفته در تهیه صورت­های مالی و بازده سهام در شرکت های سرمایه گذاری وجود ندارد.

حسنی و بشیر حسینی(۱۳۸۹) مطالعه­ ای را تحت عنوان بررسی رابطه بین سطح افشای اطلاعات حسابداری و نوسانات قیمت سهام در شرکت­های بورس اوراق بهادار تهران بین سال های ۸۳ تا ۸۷ انجام دادند. آن­ها نتیجه گرفتند که بین سطح افشای اطلاعات حسابداری و نوسانات قیمت سهام رابطه معناداری وجود دارد.

خدادادی و همکاران (۲۰۱۰) به بررسی اثر ساختار حاکمیت شرکتی بر سطح افشای اطلاعات در شرکت­های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران پرداختند. در این تحقیق حاکمیت شرکتی به درصد مدیران مستقل در هیئت­مدیره، عضویت مدیرعامل در هیئت­مدیره و درصد مالکیت نهادی تعریف شده است. آن­ها ۱۰۶ شرکت را برای سال های ۲۰۰۱ تا ۲۰۰۵ مورد بررسی قرار دادند. اندازه شرکت و نوع حسابرس (سازمان حسابرسی یا مؤسسات خصوصی حسابرسی) به عنوان متغیرهای کنترلی مورد استفاده قرار گرفت. برای ارزیابی سطح افشای اطلاعات داوطلبانه، آن­ها ۳۳ شاخص را طراحی کردند. یافته ­های تحقیق نشان می­دهد که صرفاً رابطه بین مالکیت نهادی و افشای داو­طلبانه اطلاعات معنادار است. همچنین بین اندازه شرکت و سطح افشا داوطلبانه رابطه مثبت معنادار وجود داشته است اما هیچگونه رابطه معناداری بین سایر متغیرها یافت نشد.

۲-۳-۱-۲- پیشینه داخلی مربوط بودن ارزش اطلاعات حسابداری