دانش توام با تهذیب اخلاق و تربیت روحی

باید در سراسر ایران با پاکسازی آموزش و پرورش از آثار فرهنگ استعماری ، محیطی به وجود آورید که اطفال ما را شیر بچگانی که همیشه پشت جبهه مقاومت علیه امریکا و صهیونیست و سایر چپاولگری های شرق و غرب نشسته اند تربیت کنید .(ج ۵ ص ۹۹)پاکسازی آموزش و پرورش از آثار فرهنگ استعماری

بیانات مقام معظم رهبری حضرت آیت الله خامنه ای:

بیانات

منبع

مفاهیم مستخرج

اعتقاد بنده به مسأله تعلیم و تربیت و مسأله معلم، یک اعتقاد عمیق و بنیانی و اصولی است؛ به تعبیر فرنگی‌مآبها، یک اعتقاد ایدئولوژیک است. این‌طور نیست که مثلًا فکر کنیم سیاست جاری اقتضاء می‌کند ما معلم را تقویت یا تضعیف، کمک و یا ترویج کنیم؛ نه، مسئله این است که هیچ تحولی- چه مثبت، چه منفی- در جامعه صورت نمی‌گیرد، مگر اینکه معلم و دستگاه تعلیم و تربیت در آن نقش اساسی دارد. اگر جامعه‌ آموزش و پرورش، یک جامعه‌ فعال، پُرنشاط، متعهد، دارای احساس مسئولیت، مبتکر، عالم و پُرانگیزه باشد، در سطح کشور تأثیر بنیانی خواهد گذاشت

سال۱۳۸۴ بیانات در دیدار فرهنگیان و معلمان کرمان

نقش اساسی دستگاه تعلیم و تربیت و معلم در جامعه

اگر می‌خواهید کار معلمیِ شما مورد رضای خدا و نسل‌های آینده قرار گیرد و در انجام وظیفه‌تان از شما به نیکی یاد شود، بچه ها را متدین بار بیاورید. متدین ‌بار آوردن بچه فقط کار معلم تعلیمات دینی نیست؛ یک معلم ریاضی، یک معلم فیزیک، یک معلم فارسی و ادبیات هم با یک نکته‌گوییِ بجا و با یک تک‌مضراب می‌تواند تفکر دینی را در اعماق دل شاگرد و مخاطبِ خود جا دهد تا یادش نرود. گاهی حتّی بیش از معلم دینی می‌توانند اثر بگذارند

سال۱۳۸۴ ۴۰ بیانات در دیدار فرهنگیان و معلمان کرمان

بچه ها را متدین بار بیاورید

نیروی انسانی هم عمدتاًً در آموزش و پرورش شکل می‌گیرد و صورت می‌بندد؛ به‌طوری‌که اگر آموزش و پرورش ما، که تقریباً دوازده سال از بهترین فصل عمر یک انسان را در اختیار دارد، به شکل مطلوبی کار کند، باعث می‌شود که جوانی که در اینجا ساخته شده و قالب‌گیری شده و صورت‌بندی شده، دیگر کمتر احتمال تغییر بنیانی در حوادث آینده در او برود. اگر آن جوان شکلِ خوبی گرفت، به همین شکل کمابیش زندگی را ادامه خواهد داد. پس آموزش و پرورش کانون اصلیِ ساختن و پرورش دادن و تولیدِ آن عاملِ اساسی است؛ که چیست؟ انسان است

سال۱۳۸۶ بیانات رهبر معظم انقلاب اسلامی در دیدار وزیر، معاونان و مدیران آموزش و پرورش سراسر کشور

آموزش و پرورش کانون اصلیِ ساختن و پرورش دادن و تولیدِ انسان

نیروی انسانی هم عمدتاًً در آموزش و پرورش شکل می‌گیرد و صورت می‌بندد؛ به‌طوری‌که اگر آموزش و پرورش ما، که تقریباً دوازده سال از بهترین فصل عمر یک انسان را در اختیار دارد، به شکل مطلوبی کار کند، باعث می‌شود که جوانی که در اینجا ساخته شده و قالب‌گیری شده و صورت‌بندی شده، دیگر کمتر احتمال تغییر بنیانی در حوادث آینده در او برود. اگر آن جوان شکلِ خوبی گرفت، به همین شکل کمابیش زندگی را ادامه خواهد داد. پس آموزش و پرورش کانون اصلیِ ساختن و پرورش دادن و تولیدِ آن عاملِ اساسی است؛ که چیست؟ انسان است

ما می‌خواهیم آن کسی که از آموزش و پرورش خارج می‌شود بعد از سیزده سال- حالا که پیش دبستانی هم هست، می‌شود سیزده سال- انسانی باشد با برجستگی‌های اخلاقی، برجستگی‌های فکری و مغزی، و با تدین؛ یک چنین انسانی می‌خواهیم. از نظر اخلاقی: انسانی باشد شجاع، خوش‌خو، خیرخواه، خوش‌بین، امیدوار، بلندهمت، مثبت در قضاوتها و سایر خصوصیات اخلاقی‌ای که برای یک انسانِ مطلوب شما در نظر می‌گیرید. از لحاظ خصوصیات فکری: خلّاق، پرسشگر، اهل فکر، اهل نوآوری، مایل به ورود در میدانهای بسیار وسیعِ نادانستنیهای بشر برای کشف دانستنی‌ها و افکندن نور علم به وادی مجهولات، و صاحب‌فکر. از جنبه رفتاری: آدم منضبط، قانون‌شناس. ما چنین موجودی می‌خواهیم.

«به نخبگان هم عرض می‌کنم: نخبه بودن یک ارزش است حقیقتاً؛ اما «و تمام آنگه شود»- به قول سعدی- این ارزش است که به دنبالِ نخبه بودن، نخبه‌پروری بیاید. نخبگان عزیز ما در هر رشته‌ای بر پروراندن همت بگمارند. اولًا پروراندن خود؛ انسان حدِّ یقف که ندارد؛ معلومات انسان روز به روز ممکن است بیشتر بشود. همین آقای دکتر کردوانی که الحمد للَّه در کار خودشان متخصصِ درجه یک هستند- به قول خودشان هفتاد و هفت سال هم دارند. البته ما شاء اللَّه پنجاه و پنج‌ساله بیشتر به نظر نمی‌آیند!- اگر در همین رشته‌ کویر مطالعه و تحقیق بیشتری بکنند، یقیناً به اطلاعات بیشتری دست پیدا می‌کنند؛ چه برسد به جوانها؛ چه برسد به آن کسانی که در حال رویشند؛ در حال گسترشند. پروراندن خود و پروراندن، به نظر من تکلیف نخبگان است.»

«به نخبگان هم عرض می‌کنم: نخبه بودن یک ارزش است حقیقتاً؛ اما «و تمام آنگه شود»- به قول سعدی- این ارزش است که به دنبالِ نخبه بودن، نخبه‌پروری بیاید. نخبگان عزیز ما در هر رشته‌ای بر پروراندن همت بگمارند. اولًا پروراندن خود؛ انسان حدِّ یقف که ندارد؛ معلومات انسان روز به روز ممکن است بیشتر بشود. همین آقای دکتر کردوانی که الحمد للَّه در کار خودشان متخصصِ درجه یک هستند- به قول خودشان هفتاد و هفت سال هم دارند. البته ما شاء اللَّه پنجاه و پنج‌ساله بیشتر به نظر نمی‌آیند!- اگر در همین رشته‌ کویر مطالعه و تحقیق بیشتری بکنند، یقیناً به اطلاعات بیشتری دست پیدا می‌کنند؛ چه برسد به جوانها؛ چه برسد به آن کسانی که در حال رویشند؛ در حال گسترشند. پروراندن خود و پروراندن، به نظر من تکلیف نخبگان است.»

آن علمی که ما می‌خواهیم، همراه با تزکیه است. همین آیاتی که اول این جلسه تلاوت کردند، ‌به این نکته اشاره دارد: «هو الّذی بعث فی الأمّیّین رسولا منهم یتلوا علیهم ایاته و یزکّیهم و یعلّمهم الکتاب و الحکمه».(جمعه،۲) اول، تزکیه است. تربیت دین، تربیت قرآن، تربیت اسلام این است. چرا اول تزکیه؟ برای اینکه اگر تزکیه نبود، علم منحرف می شود. علم یک ابزار است، یک سلاح است؛ این سلاح اگر در دست یک انسان بدطینت، بددل، خبیث و ‌آدم‌کش قرار بگیرد، جز فاجعه چیز دیگری نمی‌آفریند؛ اما همین سلاح می‌تواند در دست انسان صالح، وسیله دفاع از انسان‌ها، دفاع از حقوق مردم، دفاع از خانواده باشد. این علم را بایستی آن وقتی در دست گرفت که با تزکیه همراه باشد. این توصیه من به شما است. »