موانع یادگیرینبود انگیزه و علاقه کافی(انگیزه بیرونی)، بیان نامناسب استاد، سخت بودن مواد درسی، عدم انتخاب نوع رشته ورزشی، جدی بودن بیش از حد استاد

مشکلات آموزش تربیت بدنیکمبود امکانات، کمبود زمان، برنامه ریزی نامناسب ، ضعف در مدیریت کلاسداریمهارت های اجتماعیتقویت ارتباط اجتماعی، رعایت نظم و انضباط، تمایل به کارگروهی، افزایش دانش عمومی، احترام گذاشتن به دیگران، رعایت حقوق دیگران، کمک به دیگران، همدلی، افزایش اعتماد به نفس

۴-۳) مضمون های به دست آمده از تحلیل یافته ها

۴-۳-۱) عوامل مؤثر بر یادگیری:

با توجه به نکات مطرح شده در رابطه با مضمون شماره «۱» در اظهارات دانشجویان، ۵ مضمون فرعی شامل اهمیت دادن استاد به درس، خوشرویی و شادابی استاد، همکاری و مشارکت استاد، رفتار صمیمی و دوستانه و ارزش دادن به دانشجویان به دست آمد که تحلیل آن ها در زیر آمده است:

اهمیت دادن استاد به درس:

استادی که به درسش اهمیت بدهد، به طور ناخودآگاه بر نگرش دانشجو و در نتیجه یادگیری او اثر می‌گذارد.

– پاسخگوی شماره« ۳ » درباره درس تربیت بدنی می‌گوید که: «استاد به درس و زمان خیلی اهمیت می‌داد و از آنجا من یاد گرفتم که درس تربیت بدنی چقدر اهمیت داره و همچنین استاد حرکات ورزشی را به خوبی، خود انجام می‌داد که این باعث می شد ما به درس تربیت بدنی نگرش خوبی داشته باشیم».

– پاسخگوی شماره «۱۳»: «استاد در همان جلسه اول کلاس درباره قوانین و مقررات کلاس صحبت می کرد و به هر چیزی اهمیت می‌داد حتی طوری بود که به کفش و لباس مناسب دقت می کرد و نمره می‌داد و به نظم ‌و انضباط در کلاس تأکید داشت و طوری رفتار می کرد که ما متوجه می شدیم که این درس چقدر ارزشمند است».

خوشرویی و شادابی استاد:

خوشرویی و شادابی استاد یکی از مهمترین ویژگی‌های استاد از دیدگاه دانشجویان بود که به عنوان عامل مؤثر در یادگیری دانشجویان شناخته شده است.

– پاسخگوی شماره«۴»: «استاد هم خودش یه رفتارهایی داشت که روی من تأثیر مثبت داشت، مثل نظم و انضباط، شاداب بودن و اینکه همیشه مرتب باشم، سرموقع برسم و همیشه ‌خوش‌رو باشم».

– پاسخگوی شماره «۱۳» بیان می‌کند که: «استاد ما روحیه ی خوبی داشت و همیشه شاد بود. در حین ورزش کردن با بچه ها شوخی می کرد و بچه هایی که حوصله ی ورزش کردن نداشتن، با شوخی ها و خنده های استاد سرحال می شدند».

همکاری و مشارکت استاد:

– پاسخگوی شماره«۹»: «استادمون بعد از آموزش حرکات کاملاً بهمون نظارت می کرد. وقتی حرکات را اشتباه انجام می دادیم یا بلد نبودیم، میومد بهمون یاد می‌داد».

– پاسخگوی شماره «۱۲»: «استاد اول خودش توضیح می‌داد، بعدش خودش یه کم حرکت رو، انجام می‌داد تا ما نحوه ی عملکردشو یاد بگیریم. بعد گروه بندی می کرد و ما تمرین می‌کردیم و ایشون هم نظارت می‌کردند. هر جایی هم کسی مشکل داشت باز استاد میومد توضیح می‌داد».

ارتباط صمیمی و دوستانه:

برقراری ارتباط مناسب و دوستانه استاد با دانشجو، نقش اساسی در کیفیت یادگیری دانشجویان دارد.

– پاسخگوی شماره«۲»: «استادمون در کنار اینکه منضبط و سختگیر بودن، با دانشجویان خیلی دوستانه رفتار می‌کردند. یعنی مثلاً رفتارش طوری نبود که فکر کنیم اون استاده ما دانشجو، بلکه طوری بود که انگار دوستانه جمع شدیم ایشون یه چیزایی بیشتر از ما بلدن که می خواستن اونهارو بهمون یاد بدن. من این صمیمیت ایشون رو خیلی دوست داشتم».

-­ پاسخگوی شماره«۶» اظهار می‌دارد که: «استادمون خیلی ریلکس حرف می زد. با دانشجویان طوری حرف می زد یا رفتار می کرد که انگار عین خیالش نبود که استاد هست. با دانشجویان گرم و صمیمی رفتار می کرد».

ارزش دادن به دانشجویان:

توجه کردن و ارزش دادن به تک تک دانشجویان باعث افزایش اعتماد به نفس و انگیزه دانشجویان می‌گردد و درنهایت یادگیری بهتر صورت می‌گیرد.

– پاسخگوی شماره «۳»: «استادمون به تک تک دانشجویان ارزش قائل بود. سراغ همه بچه ها می‌رفت، جویای حالشون می شد و به طور فردی بهشون یاد می‌داد. این اهمیت دادن استاد به دانشجویان برایم خیلی مهم بود».

– پاسخگوی شماره «۹»: «استادمون در ورزش کردن به همه ی دانشجویان توجه داشت و طوری نبود که دانشجو را به حال خودش وابگذارد، به تک تک دانشجویان دلسوزی می کرد. این نشون می‌داد که دانشجو واسش اهمیت دارد».

۴-۳-۲) مضمون موانع یادگیری:

نبود انگیزه و علاقه کافی(انگیزه بیرونی)، بیان نامناسب استاد، سخت بودن مواد درسی، عدم انتخاب نوع رشته ی ورزشی، جدی بودن بیش از حد استاد.

نبود انگیزه و علاقه کافی (انگیزه بیرونی):

وقتی که موضوع درسی مورد علاقه فراگیران باشد، تفکر و اندیشه زیادی در آن صرف کرده و به طور عمیق درگیر یادگیری در آن موضوع می‌شوند.

– پاسخگوی شماره «۷»: «استادمون تو انجام فعالیت ها باهامون زیاد مشارکت نداشتند، به همین خاطر جدیت ما هم تو کار خیلی کمتر بوده و فاقد اون اگیزه و علاقه ی کافی برای ورزش کردن بودیم».

– پاسخگوی شماره «۱۱»: «به خاطر سختگیری های بی مورد استاد که مثلاً به خاطر یه کم دیر اومدن یا یک حرکت اشتباهی، کلی ازمون نمره کم می کرد. ‌بنابرین‏ بدون شوق و انگیزه به کلاس می رفتیم».

بیان نامناسب استاد:

مطالب ارائه شده در جریان آموزش کارآمد، باید معنی دار باشند و بوضوح بیان شوند. به طوری که در درک فراگیران از مطالب ارائه شده مشکلی به وجود نیاید.

– پاسخگوی شماره «۱»: «استاد مطالب تئوری درس تربیت بدنی را واضح بیان نمی کرد و از کلمات تخصصی زیادی استفاده می کرد که برای ما که یه درس عمومی بود قابل فهم نبود و بدون توضیح اضافی رد می شد».

– پاسخگوی شماره «۴»: «استاد مطالب را قابل فهم بیان نمی کرد و طوری مطالب را ارائه می‌کردند که فکر می‌کردیم به مطالب تسلط ندارند و منظورشو روشن و واضح بیان نمی کرد».

سخت بودن مواد درسی:

سنگینی برنامه و حجیم بودن مطالب، بیش از اندازه بودن تکالیف درسی و گنجانیدن مفاهیم و موضوعات خارج از حد سطح رشد فراگیر، در شکست تحصیلی یا کند شدن آهنگ رشد آنان نقش بسیار چشمگیری دارند.

– پاسخگوی شماره «۲»: «برخی از حرکات اینقدر سخت و پیچیده بود که من از رفتن به کلاس اضطراب داشتم و همیشه نگران این بودم که نکنه باز نتونم حرکتی رو، انجام بدهم».

– پاسخگوی شماره «۱۲»: «من با این ذهنیت رفته بودم که کلاس در حد ورزش‌های ساده باشه ولی وقتی اونجا رفتم دیدم نه، ساده هم نیستن و به خاطر سختی حرکات خیلی خسته می شدیم».

عدم انتخاب نوع رشته ورزشی:

فراگیران تا حد امکان، باید درانتخاب نوع رشته ی ورزشی در درس تربیت بدنی آزاد باشند تا در آن مورد احساس مسئولیت بیشتری کرده و در یادگیری آن تلاش زیادی انجام دهند.

– پاسخگوی شماره «۷»: « در انتخاب واحد اینجوری بود که می نوشتن تربیت بدنی ۲، نوع رشته مشخص نبود. بعد شروع کلاس نوع رشته مشخص می شد که دانشگاه تعیین می کنه. خوب، بالطبع اگر نوع رشته ورزشی توسط دانشجو انجام بگیره فعالیت ها با علاقه و انگیزه ی بیشتری انجام می‌گیرد و درصد مؤفقیت بیشتر می شود و دانشجویان در این صورت رضایت و شور و نشاط بیشتری احساس می‌کنند تا رشته‌های تحمیلی دانشگاه ».