.

ویژگیهای روش های تأمین مالی

چهار منبع اصلی برای تأمین مالی واحدهای انتفاعی وجود دارد که عبارتست از : استقراض ، انتشار سهام ممتاز و سهام عادی و استفاده از سود انباشته .

استقراض و انتشار سهام ممتاز یا سهام عادی دارای یک ویژگی مشترک می باشند . یعنی منابع تأمین وجه ، خارج از واحد انتفاعی و عملیات آن قرار دارند ، در حالی که سود انباشته معرف یک منبع داخلی تأمین مالی است . مادام که مدیریت واحد انتفاعی بتواند اشخاص را برای سرمایه گذاری در واحد انتفاعی یا اعطای اعتبار و وام به آن متقاعد و ترغیب کند ، از لحاظ تأمین وجوه از منابع خارجی محدودیتی وجود نخواهد داشت . اما سود انباشته یک منبع داخلی واحد انتفاعی است و مبلغ آن به سودهای سنواتی تحصیل شده توسط واحد انتفاعی پس از کسر سودهای توزیع شده محدود   می شود .

تأمین مالی از طریق انتشار سهام عادی و استفاده از سود انباشته نیز از یک لحاظ ویژگی مشترک دارند ؛ زیرا هر دو معرف وجوه اعطایی توسط صاحبان واحد انتفاعی می باشند . تحقیقات انجام شده در مورد روش های تأمین مالی واحدهای انتفاعی بزرگ در کشورهای صنعتی نشان می دهد که در درجه اول ، منبع اصلی تأمین وجوه سود انباشته است . در درجه دوم و پس از سود انباشته ، استقراض منبع عمده وجوه مورد نیاز واحدهای انتفاعی محسوب می شود .

نرخ پایین هزینه بدهی در مقایسه با سایر منابع سرمایه و صرفه جوئیهای مالیاتی ناشی از بهره بدهیها که به عنوان یک هزینه قابل قبول مالیاتی محسوب می شود ، کارشناسان امور مالی را معتقد کرده است که ترکیب مناسب سهام و بدهی در بافت مالی شرکتها می تواند عاملی مؤثر در افزایش ارزش بازار شرکتها و ثروت سهامداران باشد . از زمانی که افزایش ارزش شرکت به کمک ترکیب ساختار سرمایه آن مورد توجه قرار گرفته است ، تحقیقات مختلفی در رابطه با عوامل مؤثر بر ترکیب ساختار سرمایه و چگونگی ترکیب منابع مالی انجام شده است . تحقیقات مربوط به ساختار سرمایه در ایران سابقه طولانی ندارد و عمدتاً محدود به تحقیقاتی است که در سالهای اخیر در رابطه با بورس اوراق بهادار تهران انجام شده است .

۱۰–۲ . مزایای ناشی از استفاده استقراض

• • هزینه پایین تر : از آنجا که به وام دهنده وعده بازپرداخت شده است وی ریسک کمتری نسبت به سهامداران خواهد داشت ، لذا بهره پرداخت شده به وام پایین تر از بازده ای است که می بایست به سهامداران عرضه شود . (بطور تجربی ۶% کمتر)
  • معافیتهای مالیاتی : در همه شرکتها ، وقتی که موضوع محاسبه مالیات بردرآمد شرکت مطرح باشد ، هزینه بهره از سود کسر می شود . این کاهش هزینه های استقراض با اهمیت است ، چرا که اغلب نرخ های مالیاتی شرکتها بالای ۳۰% می باشد .

• استفاده از بدهی تنها برای زمان مورد نیاز : وامها برای مرتفع ساختن نیازهای مالی تحصیل می شوند که یا فصلی هستند یا کوتاه مدت و یا بلند مدت . هر وامی به محض اینکه دیگر نیازی به آن نباشد پرداخت می شود و بعد از آن دیگر نیازی به پرداخت بهره اضافی نیست .
• تطابق هزینه پایین استقراض دارائیهای با بازدهی کم : در بیشتر مواقع هر چقدر مدت سررسید کوتاهتر باشد ، هزینه بهره نیز پایین تر محاسبه می گردد . پس عاقلانه تر این است که از اعتبارات تجاری ارائه شده توسط عرضه کنندگان مواد اولیه و اعتبارات کوتاه مدت بانکها برای تأمین مالی سرمایه در گردش استفاده شود ، زیرا هزینه این کار ارزانتر از بهره پرداخت شده به اوراق قرضه و بسیار ارزانتر از نرخ بازده مورد انتظار سهامداران می باشد .
• هزینه پایین تر تأمین مالی ناشی از بدهی ، متوسط هزینه سرمایه را کاهش می دهد و اجازه می دهد که پروژه های سرمایه ای سودآورتر مورد قبول واقع شوند ، لذا سود شرکت را افزایش می دهد و ارزش کل شرکت را حداکثر می کند .
• در مؤسسه ای که روی بدهی اتکا می شود ، مقدار سهام کمتری منتشر می گردد ، لذا سود هر سهم در این شرکت افزایش مییابد .
• اگر سود هر سهم افزایش یابد و ریسک اضافه شده به سهامداران کمتر از میزان افزایش سود هر سهم باشد ، ثروت سهامداران افزایش خواهد یافت .

سوالات یا اهداف پایان نامه :

.اهداف تحقیق

هدف اصلی از این تحقیق در وحله اول بررسی ارتباط بین متغیر های کلان اقتصادی از جمله نرخ دلار ، نرخ نقدینگی ، نرخ سود بانکی و نرخ تورم با ساختار سرمایه یا همان اهرم مالی که میزان نسبت بدهی به دارایی ها در شرکت های پذیرفته شده در بازار سرمایه ایران است ، در ضمن  به  بررسی میزان تاثیر  این متغیر های بر تصمیم گیری مدیران شرکت ها در زمینه تامین منابع مالی مورد نیاز می پردازد درحالی که در طی سال های گذشته محیط اقتصادی کشورکه از جمله کشور های در حال توسعه می باشد پر نوسان بوده است که در آخر این سوال مطرح می شود که آیا این نوسانات بر ساختار سرمایه و میانگین موزون هزینه سرمایه و سود آوری شرکت ها تاثیرگذار بوده است ؟