.

توصیف متغیرهای جدول:

این جدول شامل شاخص های مرکزی ، پراکندگی و پارامترهای  نسبی پراکندگی  می باشد. با توجه به جدول فوق می توان کلیه متغیر ها را با توجه به شاخص های مربوطه از نظرگاه آماری مورد بررسی قرار داد.

چون جامعه اماری تحقیق شامل ۶۰ شرکت است، و از طرف دیگر دوره زمانی تحقیق پنج ساله می باشد، تعداد کل نمونه ها در این تحقیق ۳۰۰ شرکت است.

شاخص های مرکزی: به طور کلی داده های یک جامعه اماری ، یک نوع تجمع و فشردگی در اطراف یک مقدار خاص از صفت متغیر مورد مطالعه پدید می آورند، که این مقدار خاص را به عنوان یک شاخص مرکزی ،مشخص می کنیم.

از جمله شاخص های مرکزی بیان شده در این جدول، می توان به  میانگین اشاره کرد که به صورت زیر تعریف می شود:

میانگین: اندازه ای از صفت متغیر است، که اگر به جای افراد جامعه قرار گیرد، مجموع صفت در جامعه تغییر نکند.

شاخص های پراکندگی: پارامترهای مرکزی، به تنهایی نمی توانند جنبه های مختلف داده ها را مشخص کنند، لذا برای آنکه تصویر بهتری از چگونگی توزیع داشته باشیم، باید پارامترهای دیگری به نام پارامترهای پراکندگی را نیز بررسی نماییم. از جمله پارامترهای پراکندگی بیان شده در جدول بالا می توان به موارد زیر اشاره کرد:

دامنه تغییرات: عبارت است از تفاضل بین بزرکترین و کوچکترین داده

واریانس: عبارت است از میانگین مربع انحرافات از میانگین

انحراف معیار: عبارت است از جذر مثبت واریانس

پارمترهای نسبی پراکندگی:  برای مقایسه دو جمعیت باید از ضریبی استفاده شود که بعد نداشته باشد ، زیرا ممکن است دو صفت از لحاظ واحد اندازه گیری یکی نباشند. برای این منظور از پارمترهای نسبی پراکندگی استفاده می کنیم. پارمترهای نسبی پراکندگی به صورت یک عدد بدون بُعد هستند، لذا قابل مقایسه می باشند. ضریب تغییرات ، ضریب چولگی، و ضریب کشیدگی از جمله پارمترهای نسبی پراکندگی هستند.

ضریب تغییرات: ضریب تغییرات که با نماد C.V نشان داده می شود ، از خارج قسمت تقسیم انحراف معیار بر میانگین حسابی بر حسب درصد به دست می آید.

سوالات یا اهداف پایان نامه :

۱ اهداف و ضرورت پژوهش

بورس اوراق بهادار یکی از اجزاء و بخش های اصلی بازار متشکل سرمایه است که نقش اصلی آن جذب و هدایت پس اندازها  و نقدینگی سرگردان و پراکنده در جامعه به سوی مسیرهای بهینه است، به گونه ای که با تخصیص بهینه منابع مالی کمیاب، بخش عمده ای از سرمایه جذب سودآورترین فعالیت ها و پروژه ها گردد(نصراللهی ،۱۳۷۹، ۵۲)[۱].

نسبت قیمت به سود (P/E) یک ابزار ارزیابی گسترده است. P/E صرفاً به صورت ارزش بازار هر سهم تقسیم بر سود پس از مالیات تعریف شده است.  P/E برای سرمایه گذاران اطلاعات مربوط تلقی می شود، زیرا این نسبت حدی را نشان می دهد که تا آن حد سود هر سهم به وسیله قیمتش پوشش داده می شود (ژیل،۲۰۰۳، ۹۳۴)[۲] .

نسبت های P/E، ابزار مفید و دارای کاربرد گسترده ای در تعیین ارزش نسبی سهام هستند. هر چقدر سهام همگن تر تحلیل شود، مقایسه کردن با بهره گرفتن از این نسبت آسان تر است. در عین حال یکی از دشواری های استفاده از نسبت های P/E ، در موقعیت های ناهمگون است(پیترز،۱۹۹۱،۵۰)[۳].

نسبت P/E پایین دیگر به عنوان یک نشانه معتبر نیست و چیزی به عنوان یک استراتژی سرمایه گذاری بلندمدت وجود ندارد.از آنجایی که «محدوده های قابل قبول P/E» برای صنایع مختلف وجود دارد،این امر نه تنها روند گذشته نسبت P/E بلکه میانگین نسبت P/E صنعت را نیز باید در نظر گیرد. استفاده از نسبت P/E همراه با نرخ رشد EPS می تواند نسبت بسیار مفیدتر PEG را ایجاد کند. که نمایی جذاب از ارزش بالقوه شرکت است(همان منبع،۹۴۰)[۴].

نسبت PEG ابزار ارزشمندی در ارزیابی سهام در حال رشد است. این نسبت به برآورد این که چه مقدار رشد در قیمت سهام در حال حاضر منظور شده است، کمک می کند. و معیاری برای مقایسه سهامی می باشدکه بانرخ های متفاوتی رشد می کنند.

سهولت کاربرد، یک عامل مثبت مهم برای استفاده از نسبت PEG می باشد. هر چقدر محاسبه یک نسبت آسان تر باشد، احتمال کاربرد آن بیشتر است(همان منبع،۴۹)[۵].

مشکل نسبت P/E آن است که این نسبت به خودی خود، یک رقم بی معنی است. آیا P/E برابر با ۵ خوب است؟ یا اینکه این نسبت باید برابر با ۱۰ باشد؟ و یا احتمالاً ۲۵ باشد؟ از لحاظ ریاضی، یک سهم دارای P/E پایین از یک سهم با P/E بالاتر بهتر تلقی می شود. اما آیا واقعاً چنین است؟ دو سوال زیر احتمالاً به ما کمک می کند تا این مشکل را حل کنیم:

• چرا مردم در سهام سرمایه گذاری می کنند؟
• چرا باید قیمت یک سهم بالا برود؟

پاسخ سوال اول: مردم در سهام سرمایه گذاری می کنند زیرا هنگامی که قیمت آن بالا می رود، می توانند سهام را بفروشند و سود کسب کنند.

پاسخ سوال دوم: قیمت سهم در صورتی بالا می رود که شرکت سود بالاتر در هر سهم ایجاد کند.(البته دلایل زیاد دیگری برای افزایش قیمت سهام وجود دارد اما از دیدگاه بنیادی قیمت یک سهم نهایتاً بازتاب سودهایش می باشد)

به عبارت دیگر رشد سود در قیمت سهم منعکس می شود. به علاوه از آنجایی که یک سهم به امید افزایش قیمت در آینده خریده می شود، باید به نرخ رشد مورد انتظار درآمدهایش  به ویژه پس از دو یا سه سال آتی، توجه کرد.از این رو ،مقایسه این دو یعنی نسبت P/E و رشد EPS شرکت ، تصویر با معناتری ارائه می دهد(رائو؛۲۰۰۶،۶۳)[۶].

اگر یک سرمایه گذاربتواند بهترین پیش بینی از رشد آتی شرکت را داشته باشد، می تواند در پرتفویی که انتظار رشد بالاتری نسبت به رشد مبتنی برمتغیرهای بنیادی بر اساس قیمت دارد ،سرمایه گذاری بلند مدت کند و در پرتفویی که انتظار رشد کمتری نسبت به رشد مبتنی بر ضرایب بازار دارد، سرمایه گذاری کوتاه مدت بنماید.در نتیجه این سرمایه گذار باید بازدهی های با ریسک تعدیل شده بیشتری برای چنین پرتفوی هایی کسب کند(سان،۲۰۰۱، ۱۲۳).

[

[۲]-Gill.,2003,934

[۳]-Peters,1991,50

[۶]-Rao,2006,63

[۷]-Sun,2001,123