چگونه اطلاعات مالی باید افشا شود؟

در گزارشگری مالی، اطلاعات را می‌توان به گونه‌ای مختلف افشا کرد که انتخاب بهترین راه، به ماهیت و اهمیت نسبی اطلاعات در هر مورد بستگی دارد. براساس الزامات SEC[1] تمامی شرکتهای سهامی عام ملزم به تکمیل گزارشات مشخص تحت سیستم افشا یکپارچه SEC  به صورت فرمهای زیر می‌باشد (استانکو،۲۰۰۱، ۴۸) [۲].

فرم( ۱- ( S: شرکتها این فرم را هنگام تأسیس تکمیل می‌کنند.

فرم (K-10) : شرکتها این فرم را بعنوان گزارش سالیانه بعد از اولین سال فعالیت به SEC می‌دهند که شامل موارد ذیل می‌باشد:

• به روز رسانی اطلاعاتی که از ساختار اولیه ثبت شده شرکت متفاوت باشد.
• یک وضعیت کامل از صورتهای مالی شرکت.
• یک توصیف از وضعیت فعالیت شرکت و هرگونه تغییری که احتمالاً افتاده است.
• اطلاعاتی درباره دعاوی حقوقی شرکت.
• تجزیه و تحلیل مدیریت درباره وضعیت مالی و نتایج عملکرد شرکت.
• مصوبات ارائه شده به مالکیت در پایان هر سه ماه.
• اطلاعات درباره تغییر حسابرس یا عدم توافق با حسابرس شرکت.
• پیشینه تجاری همه اعضای هیأت مدیره، مدیران اجرایی و پرسنل کنترلی شرکت.
• پاداش مدیریت.
• وثایق مربوط به مالکان و مدیریت ذینفع در شرکت (براون لی و همکاران ، ۲۰۰۱، ۷۸)[۳].

فرم Q)-10) : شرکتها این فرم را بعنوان گزارش فصلی در پایان هر سه ماه تکمیل می‌کنند. ولی در پایان سه ماهه آخر نیازی به تکمیل این فرم نمی‌باشد.

فرم K)- 8 ) : شرکتها این فرم را هنگام وقوع یک رویداد بااهمیت تکمیل می‌کنند که شامل موارد ذیل می‌باشد:

• تغییر در حسابرسی شرکت.
• یک تغییر در کنترل های شرکت.
• تنظیم گزارش در صورت ورشکستگی شرکت.
• تحصیل یا واگذاری یک مبلغ عمده از داراییهای شرکت که در جریان عملیات عادی شرکت مرسوم نباشد.
• تغییر در سال مالی شرکت (استانکو،۲۰۰۱، ۴۸)[۴].

در راستای ارتقای سطح شفافیت بازار سهام، تسهیل جریان اطلاعات به بازار، دسترسی به موقع و گسترده کاربران و سرمایه‌گذاران به اطلاعات پیش و پس از داد و ستد، بورس اوراق بهادار تهران نیز شرکتها را مکلف ساخته است، اطلاعات زیر را مطابق ضوابط تعیین شده، به بورس اعلام و به عموم افشا نمایند: (بورس اوراق بهادار تهران، ۱۳۸۳، ص۱۰۸)^۲.

الف) گزارشها و صورتهای مالی سالانه، میان‌دوره‌ای و فصلی.

ب) تاریخ تشکیل و تصمیمات اتخاذ شده در مجامع عمومی عادی و فوق‌العاده.

ج) اطلاعات مهم مربوط به شرکت:

• رویدادهای مؤثر بر وضعیت فعالیت شرکت.
• تصمیمات و شرایط مؤثر بر ساختار سرمایه و تأمین منابع شرکت.
• تغییر در وضعیت سازمانی و حقوق شرکت.
• سایر اطلاعات مهم مؤثر بر قیمت اوراق بهادار شرکت و تصمیم به سرمایه‌گذاران.

د) اطلاعات مربوط به دارندگان اطلاعات نهایی شرکت.

در گزارشگری مالی، اطلاعات را می‌توان به گونه‌های مختلف افشا کرد که انتخاب بهترین راه، به ماهیت و اهمیت نسبی اطلاعات در هر مورد بستگی دارد. راه های متداول و مرسوم برای افشای اطلاعات مالی را می‌توان به شرح زیر طبقه‌بندی کرد:

[۱]  . Securities Exchange Commission

[۲]  . Stanko,2001,48

[۳]  . Brownlee et al,2001,78

[۴]  . Stanko,2001,p48

سوالات یا اهداف پایان نامه :

۱ اهداف تحقیق

هدف اصلی در این تحقیق کمک به تدوین استانداردهای افشا در ایران باتوجه به ویژگیهای نسبت فعالیت شرکتها می‌باشد زیرا اگر بین نسبتهایی که در بالا اشاره شد با افشای کافی در صورتهای مالی رابطه سیستماتیک وجود داشته باشد، می‌توان نتیجه گرفت که تفاوت در میزان افشا در صورتهای مالی سالانه، ناشی از تفاوت در نسبتهای فعالیت (شاخصهای بکارگیری داراییها) شرکتها است. از این رو در تدوین استانداردهای حسابداری باید افشا  لحاظ گردد. از طرفی استفاده‌ کنندگان از صورتهای مالی تمایل دارند به اطلاعات صورتهای مالی بنا بر اصل افشا یعنی حداقل افشاهای مورد نیاز (افشای کافی) دسترسی داشته باشند. چه معیاری می‌تواند مبنای میزان افشای کافی در صورتهای مالی باشد؟ آیا متغیرهای مختلف برای برآورد سطح افشا توانایی یکسانی دارند؟ و آیا یکی از آنها نسبت به سایر متغیرها برتری فاحشی دارد؟

با توجه به مطالب پیش گفته در این تحقیق ۴ هدف اصلی را در نظر گرفته‌ایم که به شرح ذیل‌اند:

• آیا نسبت فروش به سرمایه در گردش با سطح افشای کافی صورتهای مالی رابطه معناداری دارد؟
• آیا نسبت فروش به داراییهای ثابت با سطح افشای کافی صورتهای مالی رابطه معناداری دارد؟
• آیا نسبت فروش به کل داراییها با سطح افشای کافی صورتهای مالی رابطه معناداری دارد؟
• آیا نسبت فروش به حقوق صاحبان سهام با سطح افشای کافی صورتهای مالی رابطه معناداری دارد؟