.

-  فردگرایی و جمع گرایی در محیط کار

از افراد استخدام شده در یک فرهنگ فردگرا انتظار می رود بر طبق علاقه خودشان عمل نمایند، و کار بایستی به شکلی سازماندهی شود که با منافع شخصی و منافع کارفرما سازگار باشد. کارگران به عنوان انسان های اقتصادی در نظر گرفته می شوند یا به عنوان افرادی با ترکیبی از نیازهای اقتصادی و روانی، اما در هر صورت افرادی هستند که نیازهای خاص خود را دارند.

در یک فرهنگ جمع گرا، یک کارفرما هرگز یک نفر مستقل را استخدام نمی کند بلکه فردی متعلق به یک گروه را استخدام می کند. فرد استخدام شده بر اساس منفعت گروه اش عمل می کند، که ممکن است با منفعت خودش منطبق بوده و یا اینکه انطباق نداشته باشد، تحت الشعاع قرار دادن منافع خود براساس منافع گروه ها انتظارات طبیعی یک چنین جامعه ای می باشد اغلب درآمدها بایستی بین بستگان تقسیم شود.

در فرایند استخدامی در یک جامعه جمع گرا همیشه متعلق بودن به گروه، لحاظ می گردد. معمولاً همه کارفرمایان سعی می کنند در درجه اول اقوام و بستگان را استخدام نمایند هر چند که سایر افراد نیز به وسیله شرکت به کار گرفته می شوند. استخدام افراد از یک خانواده که شخص آنها را می شناسد ریسک ها را کاهش   می دهد.

همچنین بستگان نیز دلواپس آبروی خانوادگی هستند و به اصلاح رفتار غلط اعضا کمک می نمایند. در جامعه فردگرا، روابط خانوادگی در محیط کار نامطلوب در نظر گرفته می شوند وممکن است به قوم گرایی وتعارض منافع منجر گردد. برخی از شرکت ها قانونی دارند که اگر ۲ نفر از کارکنان با هم ازدواج نمایند یکی از آنها بایستی شرکت را ترک نماید.

در عمل طیف وسیعی از انواع روابط میان کارمند- کارفرما در جوامع فرد گرا وجمع گرا وجود دارد. در برخی از جوامع جمع گرا کارفرمایانی وجود دارند که فرم اجتماعی رفتار با کارمندان را به عنوان اعضای یک گروه  نمی پذیرند اما در عوض کارکنان نیز به آنها وفاداری نشان نمی دهند. اتحادیه های کارگری در چنین مواردی ممکن است سازمان کاری را با یک ((درون گروهی)) احساسی جایگزین نمایند وسپس تعارضات شدیدی بین مدیریت واتحادیه بوجود می آید، همانند آنچه در بخش هایی از هند وجود دارد. کارفرمایانی در برخی از جوامع فرد گرا وجود دارند که انسجام قوی گروهی را با کارکنانشان ایجاد می نمایند. با همان موازنه حمایت- وفاداری که هنجار واستاندارد جوامع جمع گرا می باشد. فرهنگ های سازمانی تا حدودی از نرم افزارهای اکثریت انحراف داشته ویک مزیت رقابتی را از ریشه های آن بدست می آورند.

مدیریت در یک جامعه فردگرا، مدیریت افراد می باشد. زیردستان می توانند به صورت فردی برانگیخته شوند. اگر مشوق ها وپاداش ها ارائه شوند می توانند با عملکرد فردی مرتبط گردند. مدیریت در یک جامعه جمع گرا، مدیریت گروه ها می باشد. حدودی که افراد از نظر احساسی واقعاً احساس انسجام با یک گروه کاری را دارند ممکن است از موقعیتی به موقعیت دیگر متفاوت باشد. تفاوت های قومی ودیگر تفاوت های درون گروهی در گروه کاری نقشی در فرایند انسجام بازی می کنند ومدیران یک فرهنگ جمع گرا تا حدود زیادی به این عوامل مقید وپای بند هستند. آن غالباً احساس خوبی برای قرار دادن افرادی از یک زمینه قومی یکسان در یک دسته ایجاد می نماید، اگر چه مدیرانی که برنامه ریزی ذهنی آنها مبتنی بر فردگرایی می باشد این موضوع را خطرناک تلقی می نمایند وسعی می کنند که برعکس آن عمل نمایند. اگر گروه کاری به عنوان یک گروه درونی عمل نماید، پاداش ها ومشوق ها بایستی به گروه داده شوند نه به افراد.

در کشورهای دارای فرهنگ فردگرایی طبقه متوسط وخرده فرهنگ های ناحیه ای روستایی بعضی اوقات عناصر جمع گرایی را قویاً حفظ می نمایند. موارد استعمال مشابهی در خصوص اقلیت های کارگری مهاجری که در برخی از صنایع در میان نیروی کار در برخی از کشورها اکثریتی را شکل می دهند دیده می شود. درچنین مواردی یک تعارض فرهنگی بین مدیران وکارگزاران اقلیت یا ناحیه ای به وجود می آید.

این تعارض خودش را در میان چیزهای دیگر که نهایت تأمل مدیریت برای استفاده از مشوق های گروهی را در این موارد، زمانی که آنها تنها چیزهایی هستند که واقعاً با فرهنگ گروه کاری تناسب دارند، نشان می دهد(انقلاب)

سوالات یا اهداف پایان نامه :

- سوالات و اهداف تحقیق

هدف از اجرای این تحقیق آن است که تاثیرات فرهنگ بر رفتار حسابداران و حسابرسان در حوزه ارزیابی عملکرد مدیران شرکتها و میزان اشتباهات حسابداری در ارقام مالی صورتهای مالی مورد بررسی وارزیابی قرار گیرد دراین تحقیق موضوع فرهنگ با توجه به تئوری و دیدگاه هافستد از جنبه دو مولفه میزان فاصله قدرت و میزان فرد گرایی مورد بحث قرار میگیرد سوالات تحقیق را می توان بصورت زیر مطرح کرد

آیا بین میزان فاصله قدرت در یک شرکت با میزان اشتباهات حسابداری کشف شده توسط حسابرسان در آن شرکت رابطه ای وجود دارد ؟ و آیا رابطه مد نظر از اهمیت بالایی برخوردار است ؟

آیا بین میزان فردگرایی در یک شرکت با میزان اشتباهات حسابداری کشف شده توسط حسابرسان در آن شرکت رابطه ای وجود دارد ؟ و آیا رابطه مد نظر از اهمیت بالایی برخوردار است ؟