دسترسی به آموزش از ۱۷۶۰ ساعت (۸ ساعت در روز،۵ روز در هفته و ۱۱ ماه در سال)در دانشگاه های کلاسیک به ۸۷۶۰ ساعت (۸×۳۶۵) در سال افزایش می‌یابد.

رعایت تساوی در کیفیت و کمیت دسترسی به آموزش و حذف سلیقه های شخصی از مهم ترین مزیت دانشگاه مجازی، در کشورهای در حال توسعه ،به شمار می‌آید.

قابلیت جایگزینی افراد با یکدیگر و افراد با ماشین در کمترین زمان ممکن ،تنها به یاری دانشگاه مجازی، میسر است.(نیلی،۱۳۸۶)

نقاط ضعف دانشگاه مجازی :

همان‌ طور که در تعریف دانشگاه مجازی اشاره گردید ،به طور ضمنی به فقدان ساختارهای کلاسیک سنتی در آموزش و کمرنگ شدن ارتباط انسانی در محیط آموزش ،انتقاد وارد شده است.

برخی از پژوهشگران اعتقاد دارند که نگرش دانشگاه مجازی، حاصل یک ساده نگری اجتماعی است و در این الگو ،نقش انتقالی حس یادگیری و آموزش از استاد به دانشجو و انتقال دانش های غیر مملوس (مانند مردم داری،رعایت ادب،شیوه اداری جمعی،انتقال حس ناراحتی و خوشحالی،دیانت،تواضع،جذبه و …)در آموزش های کلاسیک سنتی، نادیده گرفته می شود.

به اعتقاد برخی دیگر ،مدرک علمی ارائه شده از سوی دانشگاه مجازی، یک مدرک گمراه کننده الکترونیکی است که مطابق با خواسته های ادرای دانشگاه تولید شده است و نه متناسب با نیازهای اجتماعی.

برخی نیز نقش آموزشگر را در سیستم دانشگاه مجازی به” استاد خودکار ماشینی” تشبیه می‌کنند.

استفاده بیش از حد از سازمان مجازی در بسیاری از کشورها منجر به ایجاد ناآرامی و عدم تمرکز روانی در جوانان گردیده است. اخبار جدید حاکی از این واقعیت است که در کشورهای صنعتی استفاده بیش از حد از فناوری اطلاعات و دسترسی به اطلاعات نامحدود طبقه بندی نشده، منجر به بروز بیماری جدیدی در بین جوانان شده که با نام بیماری (سر ریز اطلاعات)شناخته شده است. اغلب اینگونه جوانان دارای انبوهی از ایده ها و اطلاعات متفاوت هستند، اما نمی توانند ذهن خود را بر یک موضوع خاص متمرکز کنند.

علاوه براین همان‌ طور که اشاره گردید،یادگیری بسیاری از دانش های تربیتی و دانش زندگی (که تنها از طریق برقرای روابط عاطفی و انسانی میسر است )از طریق سیستم های مجازی میسر نیست و خارج از محیط خانواده انسان ها را پیش از پیش از یکدیگر دور می‌سازد.

مهمترین نقطه ضعف ساختار های آموزش مجازی عبارت است از این پیش فرض که همه کاربران (دانشجویان) افرادی خود ساخته هستند و خود به تنهایی قادرند آنچه را که نیاز دارند، با تشخیص خود و بدون احتیاج به کمک دیگران ، انتخاب کنند و مورد بهره برداری قرار دهند.

البته همه بر این نکته واقف هستیم که پیش فرض مورد ادعا صحت ندارند و انسان ها معمولاً برای رسیدن به اهداف خود دنبال کوتاه ترین راه ها می‌گردند و به ویژه دشواری در یادگیری علوم در کنار راه های متعدد گریز در سیستم مجازی ،ناکارآمدی آموزشی را در الگوی مجازی افزایش می‌دهد.(نیلی،۱۳۸۶)

قلمرو فعالیت های دانشگاه مجازی :

سطوح فعالیت های دانشگاه مجازی را می توان در ابعاد زیر بیان داشت:

الف)کلاس های مجازی ^[۶۳]: در مواردی به کار می‌روند که فرایند یاد دهی و یادگیری دانشجویان درون پردیس فیزیکی یا فراگیران از راه دور در یک محیط مجازی انجام شود.

ب)پردیس مجازی : هم شامل کلاس های مجازی و شامل همکاری پژوهشی و نیز اراده خدمات علمی به کل جامعه می شود.

ج)دانشگاه مجازی : دانشگاهی است که در آن کلیه فعالیت ها از ثبت نام دانشجو و امور اداری کارکنان گرفته تا امتحانات و صدور گواهینامه به صورت مجازی انجام می شود.(جعفری، ۱۳۸۳)

اهداف آموزش مجازی در دانشگاه ها :

دانشگاه ها برنامه های اینترنتی و آموزش های مجازی را با اهداف زیر دایر می‌کنند:

۱- عرضه ی کمک های آموزشی تکمیلی به فراگیران در فرایند یاددهی – یادگیری

۲- امکان انتخاب دروس از دانشگاه های دیگر از طریق اینترنت برای دانشجویان

1. آشنایی دوره هایی برای عموم مردم در حکم قسمتی از تحصیلات درازمدت و مادام العمر

سیر تحول و توسعه آموزش مجازی در دانشگاه های ایران :

با وجود تأسيس دانشگاه پیام نور با هدف اجرای آموزش از راه دور،باید گفت در ایران ظهور پدیده آموزش مجازی ،با ارائه طرح ملی در این زمینه که به تکفا نامیده شد و در سال ۱۳۸۱ آغاز به کار نمود،پی ریزی گردید.اولین دوره های آموزش مجازی دانشگاهی به طور رسمی از اواخر سال ۱۳۸۳ توسط دانشگاه شیراز با یک رشته دانشگاهی (کارشناسی ناپیوسته مهندسی کنترل و ابزار دقیق)با حدود ۲۰۰ دانشجو راه اندازی شد.

البته دانشگاه تهران با تأسيس مرکز آموزش های مجاری در سال ۱۳۸۱ اولین دانشگاه داخلی است که مطالعه و برنامه ریزی را در این زمینه آغاز ‌کرده‌است، اما اولین دوره آموزش های مجازی دانشگاهی به صورت علمی در سال ۱۳۸۳ در دانشگاه شیراز و بعدها در دانشگاه علم و صنعت و دانشگاه صنعتی خواجه نصیر الدین طوسی و دانشگاه امیر کبیر ایجاد شد.

دانشگاه های مجازی در ایران اغلب اهداف و وظائف مشابهی را دنبال می‌کنند .افزایش ظرفیت پذیرش دانشجو بر اساس نیاز جامعه و نیز بهبود کیفیت آموزشی از اهم این اهداف و وظائف است.در حال حاضر دانشگاه های متعددی در حال فعالیت یا راه اندازی چنین دوره هایی می‌باشند.دانشگاه هایی که دوره ها و دروسی را به صورت تک درس برای دانشجویان غیر حضوری خود به صورت مجازی ارائه داده‌اند عبارتند از :

مرکز یادگیری الکترونیکی دانشگاه زنجان

دانشگاه آزاد اسلامی

1. 1. IT ↑

1. 1. E-learning ↑

1. 1. virtual education ↑

1. 1. Sherry ↑

1. 1. Newman ↑

1. 1. Best ↑

1. 1. Haughey&Willam ↑

1. 1. Hedeguard&Terry Straut ↑

1. 1. technology ↑

1. 1. ICT ↑

1. 1. virtual education ↑

1. 1. electronic education ↑

1. 1. distance education ↑

1. 1. web based education ↑

1. 1. synchronous virtual education ↑

1. 1. asynchronous virtual education ↑

1. 1. virtual university ↑

1. 1. needs assessment ↑

1. 1. ۷ICT ↑

1. 1. virtual instraction ↑

1. 1. Witaker ↑

1. 1. distance education ↑

1. 1. Daniel ↑

1. 1. Moore & Kearsley ↑

1. 1. Baker ↑

1. 1. online learning ↑

1. 1. Mcking ↑

1. 1. Bruke ↑

1. 1. Trevtin ↑

1. 1. Teylor ↑

1. 1. Valentine ↑

1. 1. Elliott ↑

1. 1. Milton &Villar ↑

1. 1. khan ↑

1. 1. Horton ↑

1. 1. Yeung ↑

1. 1. distance education ↑

1. 1. virtual university ↑

1. 1. Proder ↑

1. 1. distance education ↑

1. 1. virtual learning ↑

1. 1. Beyer ↑