.

دوره زمانی تحقیق

دوره زمانی مورد بررسی در این پژوهش  شامل یک دوره پنج ساله از ابتدای سال ۱۳۸۴ تا پایان سال ۱۳۸۸ می باشد.

جهت محاسبه نرخ رشد از یک دوره سه ساله استفاده می شود لذا به اطلاعات سه سال قبل از سال ۱۳۸۴ نیز جهت محاسبه نرخ رشد نیاز می باشد. در نتیجه  برای این پژوهش از اطلاعات یک دوره زمانی هشت ساله از ابتدای سال ۱۳۸۱ تا پایان سال ۱۳۸۸ استفاده می شود.

کلیه شرکتهایی که تا ابتدای سال ۱۳۸۱ و یا به عبارتی  تا پایان سال ۱۳۸۰ در بورس اوراق بهادار تهران پذیرفته شده اند و جزء شرکتهای صنایع غذایی و دارویی بوده اند، در این نمونه گنجانده شده اند.از آنجا که طی سال های ۱۳۸۴ تا ۱۳۸۸ بانک اطلاعاتی  بورس، رشد و انسجام خوبی پیدا کرده است و نیز تعداد شرکت های پذیرفته شده در این دوره افزایش قابل توجهی یافته است، این دوره جهت انجام پژوهش انتخاب گردید. چنانچه دوره طولانی تری مد نظر قرار می گرفت تعداد شرکتهای نمونه به شدت کاهش می یافت.

از سوی دیگر سال ۱۳۸۹ در قلمرو زمانی تحقیق مدنظر قرار نگرفت ،زیرا این اطلاعات قبل ازپایان سال ۱۳۸۹ گردآوری شده اند و در نتیجه اطلاعات این سال در آن زمان کامل نبوده است.

۵-۳ مدل تحلیلی تحقیق

نسبت PEG به صورت زیر محاسبه می شود:

که در آن Gn نرخ رشد بلند مدت سه ساله سود است که با بهره گرفتن از میانگین هندسی به صورت زیر محاسبه می شود.

که در آن :

:  نرخ رشد سالانه سود،

: نرخ رشد سه ساله سود،

این پژوهش به دنبال مقایسه کارایی دو نسبت P/E و PEG در ارزیابی سهام است. بدین منظور ثبات این دو نسبت را با مقایسه روند آنها بررسی می کند.

در ادامه قیمت سهام با بهره گرفتن از هر کدام از نسبتها پیش بینی می گردد که از فرمول های زیر استفاده می شود:

که در آن :

:  قیمت سهام پیش بینی شده با بهره گرفتن از میانگین نسبت P/E

: قیمت پیش بینی شده با بهره گرفتن از نسبت P/E تعدیل شده بر اساس نسبت PEG

: EPS پیش بینی شده در هر سال.

سپس انحراف قیمت واقعی بازار از قیمت پیش بینی شده بر اساس هر یک از نسبت ها را محاسبه نموده و دو جامعه حاصل را با هم مقایسه می نماییم و انحراف هر یک از قیمتهای پیش بینی شده از آخرین قیمت واقعی بازار سهام را به صورت زیر محاسبه می کنیم:

سوالات یا اهداف پایان نامه :

۱ اهداف و ضرورت پژوهش

بورس اوراق بهادار یکی از اجزاء و بخش های اصلی بازار متشکل سرمایه است که نقش اصلی آن جذب و هدایت پس اندازها  و نقدینگی سرگردان و پراکنده در جامعه به سوی مسیرهای بهینه است، به گونه ای که با تخصیص بهینه منابع مالی کمیاب، بخش عمده ای از سرمایه جذب سودآورترین فعالیت ها و پروژه ها گردد(نصراللهی ،۱۳۷۹، ۵۲)[۱].

نسبت قیمت به سود (P/E) یک ابزار ارزیابی گسترده است. P/E صرفاً به صورت ارزش بازار هر سهم تقسیم بر سود پس از مالیات تعریف شده است.  P/E برای سرمایه گذاران اطلاعات مربوط تلقی می شود، زیرا این نسبت حدی را نشان می دهد که تا آن حد سود هر سهم به وسیله قیمتش پوشش داده می شود (ژیل،۲۰۰۳، ۹۳۴)[۲] .

نسبت های P/E، ابزار مفید و دارای کاربرد گسترده ای در تعیین ارزش نسبی سهام هستند. هر چقدر سهام همگن تر تحلیل شود، مقایسه کردن با بهره گرفتن از این نسبت آسان تر است. در عین حال یکی از دشواری های استفاده از نسبت های P/E ، در موقعیت های ناهمگون است(پیترز،۱۹۹۱،۵۰)[۳].

نسبت P/E پایین دیگر به عنوان یک نشانه معتبر نیست و چیزی به عنوان یک استراتژی سرمایه گذاری بلندمدت وجود ندارد.از آنجایی که «محدوده های قابل قبول P/E» برای صنایع مختلف وجود دارد،این امر نه تنها روند گذشته نسبت P/E بلکه میانگین نسبت P/E صنعت را نیز باید در نظر گیرد. استفاده از نسبت P/E همراه با نرخ رشد EPS می تواند نسبت بسیار مفیدتر PEG را ایجاد کند. که نمایی جذاب از ارزش بالقوه شرکت است(همان منبع،۹۴۰)[۴].

نسبت PEG ابزار ارزشمندی در ارزیابی سهام در حال رشد است. این نسبت به برآورد این که چه مقدار رشد در قیمت سهام در حال حاضر منظور شده است، کمک می کند. و معیاری برای مقایسه سهامی می باشدکه بانرخ های متفاوتی رشد می کنند.

سهولت کاربرد، یک عامل مثبت مهم برای استفاده از نسبت PEG می باشد. هر چقدر محاسبه یک نسبت آسان تر باشد، احتمال کاربرد آن بیشتر است(همان منبع،۴۹)[۵].

مشکل نسبت P/E آن است که این نسبت به خودی خود، یک رقم بی معنی است. آیا P/E برابر با ۵ خوب است؟ یا اینکه این نسبت باید برابر با ۱۰ باشد؟ و یا احتمالاً ۲۵ باشد؟ از لحاظ ریاضی، یک سهم دارای P/E پایین از یک سهم با P/E بالاتر بهتر تلقی می شود. اما آیا واقعاً چنین است؟ دو سوال زیر احتمالاً به ما کمک می کند تا این مشکل را حل کنیم:

• چرا مردم در سهام سرمایه گذاری می کنند؟
• چرا باید قیمت یک سهم بالا برود؟

پاسخ سوال اول: مردم در سهام سرمایه گذاری می کنند زیرا هنگامی که قیمت آن بالا می رود، می توانند سهام را بفروشند و سود کسب کنند.

پاسخ سوال دوم: قیمت سهم در صورتی بالا می رود که شرکت سود بالاتر در هر سهم ایجاد کند.(البته دلایل زیاد دیگری برای افزایش قیمت سهام وجود دارد اما از دیدگاه بنیادی قیمت یک سهم نهایتاً بازتاب سودهایش می باشد)

به عبارت دیگر رشد سود در قیمت سهم منعکس می شود. به علاوه از آنجایی که یک سهم به امید افزایش قیمت در آینده خریده می شود، باید به نرخ رشد مورد انتظار درآمدهایش  به ویژه پس از دو یا سه سال آتی، توجه کرد.از این رو ،مقایسه این دو یعنی نسبت P/E و رشد EPS شرکت ، تصویر با معناتری ارائه می دهد(رائو؛۲۰۰۶،۶۳)[۶].

اگر یک سرمایه گذاربتواند بهترین پیش بینی از رشد آتی شرکت را داشته باشد، می تواند در پرتفویی که انتظار رشد بالاتری نسبت به رشد مبتنی برمتغیرهای بنیادی بر اساس قیمت دارد ،سرمایه گذاری بلند مدت کند و در پرتفویی که انتظار رشد کمتری نسبت به رشد مبتنی بر ضرایب بازار دارد، سرمایه گذاری کوتاه مدت بنماید.در نتیجه این سرمایه گذار باید بازدهی های با ریسک تعدیل شده بیشتری برای چنین پرتفوی هایی کسب کند(سان،۲۰۰۱، ۱۲۳).

[

[۲]-Gill.,2003,934

[۳]-Peters,1991,50

[۶]-Rao,2006,63

[۷]-Sun,2001,123