.

سایر روش ها و تکنیک های ارزشیابی

سرمایه گذاران بر اساس مفاهیم اساسی تجزیه و تحلیل، از روش های دیگری نیز به منظور ارزشیابی استفاده می کنند، که در اینجا به دو مورد از آنها اشاره می کنیم: نسبت قیمت به ارزش دفتری و نسبت قیمت به فروش.

۱-۳-۲ نسبت قیمت به ارزش دفتری

نسبت قیمت به ارزش دفتری به عنوان نسبتی از قیمت به حقوق صاحبان سهام محاسبه می شود. این روش اغلب برای ارزشیابی شرکت ها،مخصوصاً شرکت های مالی مورد استفاده قرار می گیرد. بانک ها اغلب از طریق این نسبت ارزشیابی می شوند، برای اینکه دارایی های آنها دارای ارزش دفتری و ارزش بازار یکسانی هستند. اگر مقدار این نسبت ۱ باشد،قیمت بازار برابر با ارزش دفتری است.

۲-۳-۲ نسبت قیمت به فروش:

روشی که اخیراً در ارزشیابی مورد توجه قرار گرفته است نسبت قیمت به فروش است. این نسبت از طریق تقسیم ارزش بازار کل شرکت (قیمت * تعداد سهام ) بر فروش شرکت به دست می آید. در نتیجه این روش بیانگر این است که بازار چقدر کشش پرداخت برای درآمد شرکت را دارد.

۴-۲ نسبت PEG

در سالهای اخیر نسبت PEG به عنوان یک ابزار پرکاربرد برای ارزیابی سهام درمیان سرمایه گذاران حرفه ای پدیدار شده است.

شاید بتوان مطرح شدن این نسبت را به عده ای از محققان نسبت داد که معتقد بودند برای اینکه قیمت سهمی عادلانه باشد، باید نسبت P/E آن بانرخ رشدش برابر باشد و اگر  PEG>1  باشد، قیمت سهم نسبت به نرخ رشد سود آن بالاست، بنابراین فروش آن پیشنهاد می گردد و اگر PEG<1  باشد، بازار قیمت پایینی برای سهم در نظر گرفته است ، لذا خرید آن پیشنهاد می گردد. منطقی که در ورای نسبت PEGقرار دارد، تعیین سهامی است که ضرایب P/E آنها به طور کامل توان بالقوه رشد سودشان را منعکس نمی کند. بنابراین تفکر غالب در میان تحلیل گران آن است که نسبتهای PEG با بازدهی های سهام،پس از کنترل ازنظر ریسک،ارتباط منفی دارند.درعین حال،تحقیقات بسیارکمی اثربخشی این طرح ارزشیابی را بررسی کرده اند(سان،۲۰۰۱،۹۸).

[۱]-Pric to book value

[۲]-Pric /sals ratio (PSR)

[۳]-Sun,2001,98

سوالات یا اهداف پایان نامه :

۱ اهداف و ضرورت پژوهش

بورس اوراق بهادار یکی از اجزاء و بخش های اصلی بازار متشکل سرمایه است که نقش اصلی آن جذب و هدایت پس اندازها  و نقدینگی سرگردان و پراکنده در جامعه به سوی مسیرهای بهینه است، به گونه ای که با تخصیص بهینه منابع مالی کمیاب، بخش عمده ای از سرمایه جذب سودآورترین فعالیت ها و پروژه ها گردد(نصراللهی ،۱۳۷۹، ۵۲)[۱].

نسبت قیمت به سود (P/E) یک ابزار ارزیابی گسترده است. P/E صرفاً به صورت ارزش بازار هر سهم تقسیم بر سود پس از مالیات تعریف شده است.  P/E برای سرمایه گذاران اطلاعات مربوط تلقی می شود، زیرا این نسبت حدی را نشان می دهد که تا آن حد سود هر سهم به وسیله قیمتش پوشش داده می شود (ژیل،۲۰۰۳، ۹۳۴)[۲] .

نسبت های P/E، ابزار مفید و دارای کاربرد گسترده ای در تعیین ارزش نسبی سهام هستند. هر چقدر سهام همگن تر تحلیل شود، مقایسه کردن با بهره گرفتن از این نسبت آسان تر است. در عین حال یکی از دشواری های استفاده از نسبت های P/E ، در موقعیت های ناهمگون است(پیترز،۱۹۹۱،۵۰)[۳].

نسبت P/E پایین دیگر به عنوان یک نشانه معتبر نیست و چیزی به عنوان یک استراتژی سرمایه گذاری بلندمدت وجود ندارد.از آنجایی که «محدوده های قابل قبول P/E» برای صنایع مختلف وجود دارد،این امر نه تنها روند گذشته نسبت P/E بلکه میانگین نسبت P/E صنعت را نیز باید در نظر گیرد. استفاده از نسبت P/E همراه با نرخ رشد EPS می تواند نسبت بسیار مفیدتر PEG را ایجاد کند. که نمایی جذاب از ارزش بالقوه شرکت است(همان منبع،۹۴۰)[۴].

نسبت PEG ابزار ارزشمندی در ارزیابی سهام در حال رشد است. این نسبت به برآورد این که چه مقدار رشد در قیمت سهام در حال حاضر منظور شده است، کمک می کند. و معیاری برای مقایسه سهامی می باشدکه بانرخ های متفاوتی رشد می کنند.

سهولت کاربرد، یک عامل مثبت مهم برای استفاده از نسبت PEG می باشد. هر چقدر محاسبه یک نسبت آسان تر باشد، احتمال کاربرد آن بیشتر است(همان منبع،۴۹)[۵].

مشکل نسبت P/E آن است که این نسبت به خودی خود، یک رقم بی معنی است. آیا P/E برابر با ۵ خوب است؟ یا اینکه این نسبت باید برابر با ۱۰ باشد؟ و یا احتمالاً ۲۵ باشد؟ از لحاظ ریاضی، یک سهم دارای P/E پایین از یک سهم با P/E بالاتر بهتر تلقی می شود. اما آیا واقعاً چنین است؟ دو سوال زیر احتمالاً به ما کمک می کند تا این مشکل را حل کنیم:

• چرا مردم در سهام سرمایه گذاری می کنند؟
• چرا باید قیمت یک سهم بالا برود؟

پاسخ سوال اول: مردم در سهام سرمایه گذاری می کنند زیرا هنگامی که قیمت آن بالا می رود، می توانند سهام را بفروشند و سود کسب کنند.

پاسخ سوال دوم: قیمت سهم در صورتی بالا می رود که شرکت سود بالاتر در هر سهم ایجاد کند.(البته دلایل زیاد دیگری برای افزایش قیمت سهام وجود دارد اما از دیدگاه بنیادی قیمت یک سهم نهایتاً بازتاب سودهایش می باشد)

به عبارت دیگر رشد سود در قیمت سهم منعکس می شود. به علاوه از آنجایی که یک سهم به امید افزایش قیمت در آینده خریده می شود، باید به نرخ رشد مورد انتظار درآمدهایش  به ویژه پس از دو یا سه سال آتی، توجه کرد.از این رو ،مقایسه این دو یعنی نسبت P/E و رشد EPS شرکت ، تصویر با معناتری ارائه می دهد(رائو؛۲۰۰۶،۶۳)[۶].

اگر یک سرمایه گذاربتواند بهترین پیش بینی از رشد آتی شرکت را داشته باشد، می تواند در پرتفویی که انتظار رشد بالاتری نسبت به رشد مبتنی برمتغیرهای بنیادی بر اساس قیمت دارد ،سرمایه گذاری بلند مدت کند و در پرتفویی که انتظار رشد کمتری نسبت به رشد مبتنی بر ضرایب بازار دارد، سرمایه گذاری کوتاه مدت بنماید.در نتیجه این سرمایه گذار باید بازدهی های با ریسک تعدیل شده بیشتری برای چنین پرتفوی هایی کسب کند(سان،۲۰۰۱، ۱۲۳).

[

[۲]-Gill.,2003,934

[۳]-Peters,1991,50

[۶]-Rao,2006,63

[۷]-Sun,2001,123